Skiduim

Wat is een skiduim?
Bij een skiduim is de binnenband van het onderste gewricht van de duim (MetaCarpoPhanlangeale gewricht afgekort MCP) gedeeltelijk of in totaliteit gescheurd door bijvoorbeeld een val op de hand. Gezien het feit dat dit letsel veel voorkomt bij skiërs, wordt het skiduim genoemd. Dit is de acute variant. Oprekken of scheuren van de band kan ook optreden ten gevolge van een chronisch overbelasting bijvoorbeeld bij het omdraaien van nek van een vogel en wordt jachtopzienerduim genoemd. Dit betreft de chronische variant.

Klachten
Vaak is er sprake van pijn en zwelling aan de binnenzijde van de duim. Het gewricht is minder stabiel tijdens het vastpakken van voorwerpen. Daarom klaagt men vaak over krachtsverlies.

Behandeling
In de acute fase hangt de behandeling af van de ernst van het bandletsel en eventueel de aanwezigheid van een botbreuk. Daarom wordt er een röntgenfoto gemaakt. Tevens wordt de band getest door de speling in het MCP gewricht te bepalen en te vergelijken met de gezonde duim. De duim wordt naar buiten bewogen waarbij het eerste middenhandsbeentje wordt gefixeerd. Er is verdenking op een volledig bandletsel wanneer de duim meer dan 30 graden naar buiten kan worden gebracht of wanneer er een verschil van tenminste 15 graden bestaat ten opzichte van de gezonde duim.
Bij een gedeeltelijk bandletsel zal de behandeling bestaan uit 4 weken spalk en 2 weken tape therapie verzorgt door de handtherapeuten van het HPEC.
Er bestaat een operatie indicatie bij een volledige scheur, botbreuk of chronische bandletsel.
Bij een volledige scheur van de band is de kans op spontaan herstel niet groot vanwege het feit dat de eerste webspier tussen de twee uiteinden van de binnenband komt te liggen (Stener laesie). In deze situatie is alleen operatief herstel mogelijk.
Bij een chronische skiduim of een gemiste skiduim met instabiliteit in het MCP gewricht is vanwege de verlittekening die is opgetreden, de band niet te hechten. De binnenband kan dan worden gereconstrueerd met een peestransplantaat.

Complicaties
Complicaties treden niet vaak op, maar een operatie aan de hand en pols kan gecompliceerd worden door een nabloeding, infectie, koude-intolerantie en het ontwikkelen van vegetatieve ontregeling (zie vegetatieve ontregeling). De specifieke complicaties betreffen verminderde stabiliteit of juist verstijving van het gewricht.

Nabehandeling
Niet operatieve therapie: Vier weken immobiliseren van pols en duimgewrichten, met het bovenste gewrichtje vrij om te oefenen. Na vier weken een afneembare spalk met de pols vrij, er mag alleen onbelast geoefend worden. Na 8 weken mag voorzichtig gestart worden met kracht training.
De operatieve nabehandeling bestaat in principe uit 4 weken gipsimmobilisatie met het bovenste gewrichtje vrij om te oefenen, dan twee weken een afneembare (korte of lange) spalk, de spalk mag alleen vier keer per dag af om te oefenen Van week 6-8 onbelast oefenen en vanaf 8 weken zal krachtopbouw plaatsvinden. Pas na 3 maanden mag de duim volledig belast worden. Gedurende het eerste jaar moet het MCP gewricht tijdens sporten of zware fysieke belasting middels een tape worden beschermd.